برای من چیزی که جالب توجه است، تحلیل هایی است که از علل وجود چنین آماری ارائه می شود. تحلیل گران محترم بیشتر تقصیر را بر سر دو عامل مشکلات اقتصادی و بیکاری و امثالهم و نیز تبلیغات غربی و ماهواره و اینترنت و مانند آن می اندازند که کانون خانواده های نو بنیان را از هم می پاشاند.
گرچه من هم قبول دارم که این دو عامل نقش بسزایی در تولید این آمارها و شکل نگرفتن روابط موفق دارند، اما معتقدم عامل مهم تری در کار است که متاسفانه چشم آقایان و خانم های مسئول، مدیر و صاحب نظر بر آن بسته است! عامل عدم توسعه سرمایه های انسانی در آستانه رابطه و ازدواج …
تجربه و مشاهده من و نشستن پای صحبت افرادی که به نوعی با این موضوعات درگیر بوده اند، نشون داده که اکثریت قریب به اتفاق افراد در آستانه ازدواج و حتی زوج های جوان در هیچ یک از زمینه های زیر آشنایی کافی ندارند:
اینکه خودشون کی هستند و چه ویژگی هایی دارند؟ (فیزیکی، مزاجی، جنسیتی، شخصیتی، روان شناختی و …)
اینکه از زندگی آینده شون چی می خوان؟ به کجا می خوان برسن؟
اینکه از رابطه شون چی می خوان و چه طور انرژی می گیرند؟
و از همه مهم تر آشنایی با موضوع مهمی به نام “شناخت تفاوت های فردی” که موجب می شه:
با ویژگی ها و ترجیحات شخصیتی افراد مختلف آشنا باشن…
تفاوت های فردی را درک کنن و به جای لجبازی / تمسخر در برابر آدم های متفاوت به خودشون، بهشون احترام بگذارن …
فردی با ویژگی های شخصیتی متناسب با خودشون انتخاب کنند …
و در موارد اختلاف نظر بتونند به جای قهر و دعوا و خداحافظی همیشگی مدیریت تعارض کنند…
به نظر من دانستن موارد فوق و داشتن شایستگی های لازم در زمینه های خودشناسی و شناخت تفاوت های فردی عوامل مهم تری از مسائل اقتصادی و اجتماعی برای تشکیل یک رابطه موفق هستند. روابط موفق همواره بین افرادی شکل می گیرد که خود را به خوبی شناخته اند و از بودن و زندگی کردن در کنار هم روز به روز انرژی بیشتری می گیرند؛ و الا همه ی ما ثروتمندانی که زندگی اشرافی آنها دیری نپاییده است را زیاد دیده ایم …
کیست که به اینها فکر کنه و براش برنامه ریزی کنه؟ کجاست؟
