▪ برای حل مشکلات احتمالی، دوراندیش باشید و مطمئن باشید با در نظر داشتن چند راهکار تخصصی، هرگز در موارد اضطراری غافلگیر نخواهید شد.
▪ اگر از موضوعی علمی اطلاعی ندارید، یا احتیاج به توضیحات بیشتری دارید، بدون هیچ تردیدی سوال کنید.
▪ در موارد بحرانی، خونسردی خود را حفظ کنید و چند استراتژی بحران زدایی مناسب با فعالیت سازمانی خود را پیش بینی و طراحی کنید تا در موارد لزوم از آنها استفاده کنید.
▪ انتقامجو نباشید. زمان پیاده سازی تصمیم گیری ها، به اندازه اخذ تصمیمات، مهم است. چون ممکن است اجرای یک نقشه خوب تجاری در زمان نامناسب با شکست روبه رو شود.
▪ در مورد چیزی که نمی دانید، به کسی اطلاعات اشتباه ندهید و از گفتن نمی دانم، هراسی نداشته باشید.
▪ نحوه چیدمان میز کارمندان و محل استقرار آنها را طوری انتخاب کنید که افراد فراموش نکنند در محل کارشان هستند و نباید بیش از حد مجاز باز هم به گفت و گو بپردازند.
▪ همیشه به خاطر داشته باشید تواضع و متانت بر شکوه شما می افزاید.
▪ اگر قاطعیت مدیر با مهربانی توأم باشد، تأثیر شگفت انگیزی بر اطرافیان خواهد داشت و فرمانبری با ترس جای خود را به انجام وظیفه با حس مسوولیت پذیری می دهد.
▪ صبر و حوصله را از مهمترین ارکان موفقیت تلقی کنید.
▪ تفکر و تعمق قبل از پاسخگویی راحت تر از پیدا کردن چاره ای برای تغییر آنچه عنوان شده است.
▪ علت شکست های سازمانی را تجزیه و تحلیل کنید تا ضمن تشخیص مسیر نادرست، از تکرار آن جلوگیری کنید.
▪ با بی اهمیت جلوه دادن کارهای کارمندان، زحمات آنان را بی ارزش نکنید.
▪ با انجام ورزش های فکری، قابلیت های ذهنی خود را تقویت کنید.
▪ دانش حرفه ای خود را تا حدی بالا ببرید که در موارد لزوم در مقابل کلیه سوالات حرفه ای حاضر جواب باشید.
▪ هنگام دست دادن، دست افراد را محکم و صمیمانه بفشارید. وقتی عصبانی هستید، درباره دیگران تصمیم گیری نکنید.
▪ همیشه وقت شناس باشید. برای حضور به موقع، می توانید از ترفند قدیمی ۵ دقیقه جلو کشیدن ساعت استفاده کنید.
▪ هرگز امید ارتقا را از زیردستان نگیرید، زیرا به طور یقین، انگیزه آنها برای تلاش از بین می رود.
▪ سعی کنید در صورت لزوم در دسترس باشید و شانس حرف زدن را به همه سطوح سازمان بدهید. در این صورت شاید با ایده های درخشانی روبه رو شوید.
▪ به کارمندان ساعی و متعهد بگویید که چقدر برای سازمان مفید هستند و شما به آنها علاقه و اعتماد دارید.
▪ هیچگاه اجازه ندهید کسی حالت افسردگی و ناامیدی شما را ببیند.
▪ به شایعات بی اساس بی توجه باشید و در مورد زیردستان از روی دهن بینی قضاوت نکنید.
▪ از سرزنش کردن دیگران در جمع خودداری کنید.
▪ به منظور جلوگیری از تک روی و رقابت های ناسالم، روحیه انجام کار گروهی در سازمان را تقویت کنید.
▪ از عنوان کردن فرامین غیرقابل اجرا و غیرمنطقی احتراز جویید، زیرا جز خدشه دار کردن شخصیت حرفه ای شما پیامدی ندارد.
▪ در سلام کردن و ایجاد ارتباط دوستانه پیشقدم باشید.
▪ همواره هوشیار باشید کسی در سازمان جهت حفظ عنوان شغلی و موقعیت خود به عنوان ترمز برای نیروهای فعال و پرانرژی عمل نکند.
▪ از اشتباهات خود درس بگیرید و آن را به دیگران نیز درس بدهید.
▪ حتی اگر سن شما از کارمندان کمتر است، آنچنان دلسوزانه با مسائل شان برخورد کنید تا لقب “پدر سازمان” را کسب کنید.
▪ در برخی از برنامه ریزی ها و اخذ تصمیمات از کارکنان نیز نظرخواهی کنید تا با این مشارکت صمیمیت بیشتری بین مدیریت و کارکنان برقرار گردد و حس مسئولیت پذیری افراد افزایش یابد.
▪ از کارکنان بخواهید اگر با مشکلی روبه رو می شوند ضمن اعلام آن مشکل چند راه حل مناسب نیز ارائه دهند.
▪ با برقراری امنیت شغلی در محیط روحیه کاری افراد را بهبود ببخشید.
▪ اگر به افراد شخصیت بدهید و با برخوردهای نادرست عزت نفس آنان را پایمال نکنید آنان به مثابه اهرم عمل می کنند و قادر خواهند بود مسوولیت هایی که به عهده آنان است بدون استرس و فشار روحی و با کیفیت بهتری به انجام برسانند.
▪ مشوق و ترویج دهنده کار تیمی باشید تا هماهنگی و همسویی کارکنان جایگزین رقابت های ناسالم شود و از هر کس، مطابق دانش و تجربه اش توقع داشته باشید تا بهترین نتیجه را به دست آورید.
منبع : سایت عباس منش
